حکمت شماره 1 نهج البلاغه کن فِی الفتنهِ کَابنِ اللَّبونِ,لا ظَهرٌ فیُرکَبَ و لا ضَرعٌ فیُحلَبَ کن:فعل ناقصه و ضمیر انت مستتر اسم کن فی الفتنه:جار و مجرور متعلق به فعل عام محذوف(حال از ضمیر مستتر انت) کابن:جار و مجرور ال:عهد ذهنی لبون:مضاف الیه لا:شبیه… بیشتر »
آرشیو برای: "آبان 1399, 11"
حکمت شماره 2 نهج البلاغه ازری بِنَفسِه مِن اِستَشعَرَ الطَّمَعَ و رَضِیَ بِالذُّلِ مَن کَشَفَ عَن ضُرِّه و هانَت علیه نَفسُه مَن امَّر علیها لسانَه ازری/فعل ماضی بنفس/جارو مجرور متعلق به فعل فوق ه/مضاف الیه برای نفس من/فاعل برای ازری و موصوله استشعر/صله… بیشتر »
حکمت شماره 3 نهج البلاغه البخلُ عارٌ و الجبنُ مَنقَصَهٌ و الفقرُ یُخرِسُ الفطنَ عن حجتِهِ و المقلُّ غریبٌ فی بلدتِهِ البخل:مبتدا و معرفه عار:خبر و نکره واو:حرف عطف(جمله به جمله) الجبن:مبتدا منقصه:خبر واو:حرف عطف(جمله به جمله) الفقر:مبتدا یخرس:فعل و فاعل… بیشتر »