گفت: کسی دوستم ندارد!

می‌دانی این چقدر سخت است… 

تو برای دوست‌داشتن بود که
جهان را ساختی…

خدا هیچ نگفت.
گفت: به پاهایم نگاه کن!
چقدر چشم‌ها را آزار می‌دهم
آدمهایت از من می‌ترسند
مرا می کُشَند!
برای اینکه زشتم؛
 زشتی، جُرم من است!!

خدا هیچ نگفت.
گفت: این دنیا فقط مالِ
 قشنگ‌هاست! مال گل‌ها و پروانه‌ها!!

خدا گفت:
چرا، مال تو هم هست…
دوست داشتنِ یک گل یا پروانه 
کار سختی نیست…
اما
دوست داشتنِ
یک سوسک کاری دشوارست؛
و دوست‌داشتن کاری‌ست آموختنی

ببخش کسی که تو را
دوست ندارد، زیرا که هنوز
مؤمن نیست…
چشم‌های مؤمن
جز زیبا نمی‌بیند؛ او
زیبا می‌بیند و دوست می‌دارد
. . . چون می‌داند همه‌چیز از من است . . . 

پ. ن: از زبان سوسک

منبع؛ تلخیص از بالهایت را کجا گذاشتی. عرفان نظرآهاری