خدایا!!!
به تو پناه میبرم …
از حبس ِنفس در سینه به وقت دلتنگی …
از خود ِخودم…
از لحظات نفس گیر تنهایی…
از هر آنی که مرا به خود واگذاری…
از هر آنی که مرا نخواهی ..
پناهم ده ..
موضوع: "به قلم خودم"
خدایا!!!
مدت هاست گم شده ام …
پیدایم کن..
مرا از نفس انداختی …
از نفس می افتی، روزی که دیر نیست…
اما، کاش من آن روز نباشم…
خدایا همه قلب های مضطر..بند قلب تو اند، التیامشان ده
خدایا!!
از مرگ میترسم..
شهادت نصیبم کن..
خدایا… تعارف کن میوه ی امید را..
در تمام بی کسی هایی که تا عمق استخوانم را می‌سوزاند..
خدایا!!! روزی ما را دست آدم های بخیل و عبوس قرار نده..
خدایا!!! نزار آرزوهامون گروگانِ کسی بمونه..
خدایا!!! سخت به شتر دیدی ندیدی ات محتاجم..
خدایا از تاریکی ما بکاه
و بر نور ما بیفزا..
ارسال شده در 20ام شهریور, 1402 توسط یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ در به قلم خودم, کتابخانه, پاراگراف طلایی
امسال توفیق خادمی امام حسین علیه السلام نصیبم شد..غرفه نقاشی و کاردستی داشتیم..
از دختر عراقی خواستم برای امام نامه ای بنویسد..
نوشت.. نامه اش خیلی دلنشین بود و در عین حال اشکم را درآورد.
بسم الله الرحمن الرحیم
یا سیدی!! یا صاحب الزمن!!
سابقی انتظرک مهما طال الزمان و ستبقی داخل روحی و نفسی.. یا سیدی و یا حبیبی.
اللهم عجل ثم عجل لولیک الفرج فقط
هلکت ارواحنا من شدة الانتظار
العجل العجل
زینب عدنان 13 ساله.. عراق
پ. ن: موکب حضرت زینب سلام الله علیها،، عمود 162
استان کهگیلویه و بویراحمد
کجایی آقا؟؟
زمین افتاده ام
بلندم کن..
حسین!!!
به حالت غبطه میخورم..
علمداری داشتی..
وفادار..
عشق..
و عشق
و عشق
گم شده ام..
دنبالم بگرد و پیدایم کن..
بنشین
نفسی تازه کن
باری که بر دوش میکشی
سنگین است
آن را زمین بگذار
راه سخت است و پر از بلا
الهی عظم البلا
آه!!!! تو آهِ منی..
از ازل دوستت داشتم..
تا ابد دوستت خواهم داشت..
ای آه!!!
وعده ی تو را به دلِ شکسته ام داده ام..
تو را به خون ِ عشقت سوگند!!
مرا شرمنده ی او مکن..
فراموش کردن آسان نیست
فراموش کردن ِ تویی که همه ی منی
برای منی که.. همه ام تویی
سیاه و سفید بودم..
تو که آمدی.. رنگین کمان شدم..
در دنیای رنگ.. غوطه ور
آه!!
رنگ هایم کو؟؟
سفید ِ سابقم کو؟؟؟
تاریکی است
تاریکی محض..
کجا رفته ای؟؟؟
به قلم مهاجری
چه شبی!!
عجب نگاهی!!
تاریک بود و ظلمانی!!
در آن نگاه ِ غریب چه داشتی؟؟
نور از آن می ریخت..
دنیای مرا به هم ریخت..
نماز وتر میخواندم
قنوت نماز بودم
دلم برای غربت امام سوخت
دلم شکست
دعا کردم..
خدایا!!!
امام غریب و مضطرم را دوست داشته باش.
او را بغل کن.. تنهاست.
هنوز هم دلم داغ دارد..
چه داغ عجیبی است..
خیلی غریب است..
نفس کش ندارد..
هی میسوزد
هی میسوزد
و باز داغ پشت داغ..
ای کاش بعضی رویاها.. تا ابد رویا می ماندند.
جاودانه در حسرت رویا ماندن… بهتر از غریبانه داغ دیدن است.
آخرین سحر ماه است
خیلی احساس بی پناهی میکنم..
بگذار آرزویم این باشد..
رضایت تو..
جلب میکنم رضایتت را..
روزی قبل از این که بمیرم..
یک سحر مانده به آخر میهمانی
میترسم..
از نخواستن.. از طرد شدن.. از بی تو بودن..
میترسم..
مرا بخر..
مرا ببر..
تا باور کنم یحب التوابین بودنت را..
دنیا کوچک است
زمین گرد است
و خدا خیلی بزرگ است
