خداوند به جبرئیل گفت:
«سفره‌ای پهن کن و بر آن کلمه نور و عشق و هدایت بگذار» 
و گفت: «هرکس بر سر این سفره بنشیند،
سیر خواهد شد»

سفره‌ی خدا گسترده شد،
از این سر جهان، تا آن سوی هستی؛
آدم‌ها گرسنه آمدند و گرسنه رفتند. 

اما گاهی کسی بر سر این سفره نشست
و لقمه‌ای نور برداشت و جهان از همان لقمه روشن شد.
و کسی تکه‌ای عشق برداشت و جهان از همان تکه عشق رونق گرفت. 

و کسی جرعه‌ای از هدایت نوشید،
و هر که او را دید چنان سرمست شد،
که تـا انتهــای بهشـــت دوید

منبع: کتاب پیامبری از کنار خانهما رد شد