فرشته تصمیمش را گرفته بود.
پیش خدا رفت و گفت:
«خدایا، می‌خواهم زمین را از نزدیک ببینم.
اجازه می‌خواهم و مهلتی کوتاه. دلم بی‌تاب تجربه‌ای زمینی است» 

خدا درخواست فرشته را پذیرفت.
فرشته گفت «تا بازگردم، بال‌هایم را اینجا می‌سپارم، این بال‌ها در زمین چندان به کار من نمی‌آید» 

خدا بال‌های فرشته را بر روی پشته‌ای از بال‌های دیگر گذاشت و گفت:
«بال‌هایت را به امانت نگاه می‌دارم،
اما بترس که زمین اسیرت نکند» 

فرشته گفت «باز می‌گردم … حتما باز می‌گردم»
فرشته به زمین آمد و از دیدن آن‌‌همه فرشته بی‌بال تعجب کرد.

او هر که را می‌دید، به یاد می‌آورد. زیرا او را قبلا در بهشت دیده بود.
اما نمی‌فهمید چرا این فرشته‌ها،
برای پس‌گرفتن بال‌هایشان
به بهشت برنمی‌گردند… 

منبع: پیامبری از کنار خانه ما رد شد. عرفان نظرآهاری