یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ

قلبم کاروانسرایی قدیمی است. من نبودم که این کاروانسرا بود. پی‌اش را من نکندم، بنایش را من بالا نبردم، دیوارش را من نچیدم. من که آمدم، او ساخته بود و پرداخته. ودیدم که هزار حجره دارد و ازهر حجره قندیلی آویزان، که روشن بود و می‌سوخت، از روغنی که نامش عشق… بیشتر »

​گفت یادت نمی‌رود؟ با اطمینان ِ خاطر گفتم من؟؟ هرگز…  و قرار ِ ما این بود که بر سر قول و قرارمان بمانیم قرار ِ ما عشق ِ پر از وفاداری بود نمی‌دانستم آنقدر سرگرم ِ خاله بازی ِ دنیا میشوم که فراموشی گریبانم را می‌گیرد. نمی‌دانستم برای ِ رهایی از… بیشتر »