مفعول معه

اسم منصوبی است که بعد از(واو)به معنای(مع)-که دلالت بر مصاحبت و همراهی دارد-قرار می گیرد تا همراهی مفعول با معمول دیگر فعل مقدم را بفهماند.

مانند:سرتُ و زیداً

باتفاق زید سفر کردم/به همراه زید سفر کردم

شرایط نصب مفعول له:

۱-این که فضله باشد.
۲-این که ماقبلش جمله دارای فعل یا اسم شبیه به فعل باشد.
۳-این که واو به معنای معیت و همراهی باشد(بر خلاف واو عطف)

در دو جایگاه زیر واجب است واو به معنای مع باشد

۱-امتناع عاطفه بودن واو از جهت معنا.مانند:
مشی التلمیذ و الطریقَ

۲-عدم جواز عطف بر ضمیر مرفوع متصل بدون فاصل.مانند:
جئت و زیداً

در هر دو موضع فوق واجب است واو به معنای مع باشد و اسم ما بعدش مفعول معه قرار گیرد.