چشم هایم درشت بود و سیاه.. 
قدِ یک قدح.. 
با یک بغض، پر میشد از دریا دریا..
با یک بار خالی شدن، دریا دریا جاری میشد.
دلم شکست.. 
بغضم گرفت و مثلِ دل شکست..
هیهات از چشم هایم!! 
چشم هایم درشت بود.. 
پر آب شد..
مادر آمد..
مادر نابینا بود..
با قلبش دید، رد ِ عمیق ِ قلبم را..
کاش چشم هایم درشت نبود..
کاش قلب ِ مادر چشم نداشت.
دریای ِ چشم هایم طوفانی شد.
و مادر را بُرد..

ای اجابت کننده چشم های بی قرار!!! آرامشی به چشم هایم بده.. به حقِ وجود ِ مقدس ِمادر..

يا مجیب!!!! اجابتم کن..

به قلم مهاجر