اگر در کلامی، #مفعول_به نبود، یکی از این سه مورد #نائب_فاعل می‌شود:

 1 مصدر: هنگامی که
 برای مصدر، #صفت بیاید؛ مانند نُصِرَ نصرٌ عزیز.
 یا مصدر برای بیان نوع باشد؛ نُصِرَ نصرُ الأمیر.
 یا مصدر برای تعیین عدد باشد؛ نُصِرَ نَصرَتان

2 ظرف: هنگامی که:
برای ظرف، صفت بیاید؛ مانند سُهِرَتْ لیلَةٌ کامِلةٌ.
یا اضافه به اسمی شود؛ مانند جُلِسَ أمامُ الأستاذ.
 یا ظرف، عَلَم باشد؛ مانند صِیمَ رمضانُ.

3 مجرور به حرف جر(به جز حرف لام جر)؛ مانند مُرّٕ بالحدیقة.
بر خلاف «وُقِفَ لك» که حرف جر، «لام» است. در این جا، ضمیری در وُقِفَ مستتر است که به مصدر(وقوف) برمی‌گردد.(ترجمه: ایستادن برای تو انجام شد.

 منبع: صدی من الهدایه فی نهج البلاغه، ص ۵۱