ارسال شده در 17ام تیر, 1402 توسط یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ در پاراگراف طلایی
و من همیشه میخوردم به دری که بسته بود یا می رسیدم به جمعیتی که راه نمی دادند! حتی به عمد دست دراز می کردند تا نگذارند جلوتر بروم.. می دانستم که نمیرسم.. اما رفتم، تمامِ شب، تمامِ روز کتاب نیمه تاریک ماه هوشنگ گلشیری بیشتر »