تنوین

یکی دیگر از ویژگی های اسم الحاق نون تنوین به آخر آن است.
تنوین،نون ساکنه ای است که نوشته نمی شود ؛اما در تلفظ خوانده می شود و بنابر یک دیدگاه دارای پنج قسم است.
پنج قسم تنوین به طور خلاصه عبارتند از :
۱_تنوین تمکُّن صرفی ؛مانند :تنوین《زیدٌ》و《رجلٌ》

۲_تنوین تنکیر ؛مانند :تنوین 《صهٍ》و《سيبوَيهٍ》 در مثال 《مررتُ بِسيبَوَيهَ وَ سِيبَوَيهٍ آخَرَ》
۳_تنوین عوض ؛مانند تنوینِ《جوارٍ》،《قاضٍ》،《حينَئِذٍ》و《كُلٌّ》
٤_تنوين مقابله ؛مانند تنوینِ 《مُسلِماتٍ》
٥_تنوين تَرَنُّم

شرح اين اقسام را در مبحث نون تنوين حواله مي دهيم. اما نكته مهم در اينجا اين است كه از بين اقسام پنج گانه ی تنوین فقط چهار قسم اول مختص اسم هستند.اما تنوین ترنُّم از مختصات اسم نیست بلکه بر فعل و حرف نیز داخل می شود.

مثال برای تنوین ترنُّم :
أقِلِّى اللُومَ عاذلُ وَ العِتابَن و قُولِى إن أصَبتُ لَقَد أصابَن
ای عاذل سرزنش و عتاب را کم کن و اگر من در سخنی حق بودم،بگو تو به حق رسیدی و مرا تصدیق کن.
شاهد،در 《اَصابَن》می باشد که فعل است و تنوین ترنُّم به آخر آن اضافه شده است.
حاصل اینکه تنوین ترنُّم مختص اسم نیست ؛بلکه بر فعل و حرف نیز داخل می شود.اما دیگر اقسام تنوین مختص به اسم هستند ؛زیرا تنوین به خاطر اغراضی همچون تمکن وتنکیر آورده می شود که فقط در اسماء محقق می شوند.
مثال《العِلمُ وراثَةٌ كَريمَةٌ ؛ علم وراثتى شايسته است》.شاهد در تنوین《وراثةٌ》《كريمةٌ》می باشد که تنوین صرفی می باشد و بر اسم داخل شده است.