موارد استعمال نون وقایه 

واجب… هنگام الحاق به (فعل، اسم فعل، مِن، عَن)

جایز… هنگام الحاق به حروف 《اِنَّ، اَنَّ، کَاَنَّ، لَکِنَّ، لَيْتَ، لَعَلَّ، لَدُنْ، قَدْ و قَطْ》

[البته 《لیتَ》،《لَدُنْ》،《قَدْ》،《قَط》 غالباً با نون وقایه می‌آید
و 《لعلَّ》 غالباً بدون نون وقایه می آید.]

مانند: یا لیتنی کُنْتُ تراباً ۴۰ / نبا