این صدای قلب من است، دیگر دارم نفس های آخر را میکشم، نفس های کند و نامنظم، کابوس های طولانی.

گناه بیچاره ام کرده. آه ..چه تیری میکشد قلبم.

از عفونت حاصل از گناه، سیاه و چرکین شده است.

روح بیمار، جسم را هم بیمار میکند کمرم شکسته، از پا افتاده ام..

در روایت از امام محمد باقر علیه السلام داریم که سوره حمد بخوانیم برای شفا. حتی مرده را هم زنده میکند، درد بی درمان را هم، دواست.

حمد میخوانم..

الحمد لله رب العالمین…. تو را سپاس میگویم و شفای قلبم را از تو میخواهم.

الرحمن رحیم… اقرار میکنم که رحمن و رحیم هستی، به حق رحمانیتت رحمی کن.

مالک یوم دین..مگر نه این است که مالک همه چیز هستی!! بیا و فرماندهی قلبم را برعهده بگیر و از این ظلمات نجاتش بده.

برای قلبم فرماندهی کن تا ایاک نعبد با روح و جانم آمیخته شود.

خدای رحمان!!! برای قلبم فرماندهی کن تا ایاک نستعین گویان، فقط و فقط بر تو توکل کنم.

اهدنا الصراط المستقیم.. راه مستقیمم تویی…