سلام علیکم یا امام‌ ِ غریبم.. 

آرامش ِ دلم توای..مأوا و مأمنم توای.. 

شاه توای.. ماه ِ شب ِ تار، توای..

نور تویی، شور توای.. قرار ِ بی قرار، توای

در خیل جمعیت، تنها نشسته ام و منتظر، منتظر ِ کبوتر ِ دل طلایی ِ حرمت تا بیاید و من، نامه ی پر از سلام و ارادت و دلتنگی و عشقم را به او بدهم، نامه ای که در آن، میلاد شما را تبریک گفته و از دل ِ هزار هزار بار شوریده و شکسته نالیده ام.. 

میدانم قابل نیستم؛ ولی قابل بدانم و کبوتر ِ عشق و امیدم را بفرست. 

من منتظرم و می‌دانم او خواهد آمد..