همزه قطع همزه‌ای است که اگر در بین کلام هم بیاید، تلفّظ می‌شود.

مواضع همزه‌ی قطع:

1⃣ وقتی خودش یک کلمه باشد؛ مثل همزه‌ی ندا و استفهام

2⃣ هنگامی که همزه، حرف اصلیِ کلمه‌ای باشد؛ مانند أذِنَ، أمَل، أم، إلّا و…

3⃣ همزه‌ی صیغه‌ی ۱۳ فعل مضارع؛ مانند أقول

4⃣ همزه‌ی مصدر و ماضی و امر باب إفعال؛ مانند إکرام(مصدر) ، أکْرَمَ(ماضی) ، أکْرِم(امر)

5⃣ همزه‌ای که در ابتدای اسم می‌آید(به جز ۱۲ اسمی بالا ذکر شد)؛ مثل ألِف، أربع، أشهُر، أفضَل، أحمر، أعمی.

6⃣ همزه‌ی «ال» که با اسمش، عَلَم شود؛ یعنی اسمِ کسی یا چیزی قرار بگیرد؛ مانند «ألکتاب» که اسم یکی از کتب آقای سیبویه است، ألمدینة و…

منبع: صرف ساده، ص۳۶۲

 @sarf_v_nahve