تجزیه ترکیب حکمت 156 نهج البلاغه
قال امیرالمومنین علی علیه السلام:
مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ فَلاَ یَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ.
نهج البلاغه / حمکت 156
مَنْ :اسم ، غیرمصدر، جامد ، مؤنث ؟ ،غیر متصرف، معرفه ، مبنی بر سکون ،مفرد / اسم شرط جازم ، مبتدا محلاً مرفوع
جمله : (وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ ). یا ( وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ فَلاَ یَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ( در محل رفع خبر مَن مبتدا
وَضَعَ : فعل ماضی ،ثلاثی مجرد ، صحیح ، متعدی ، معلوم ، مبنی برفتح در محل جزم/ فعل شرط محلاً مجزوم، فاعل هو مستتر
نَفْسَهُ : نَفْسَ :اسم ، مصدر، جامد ، مؤنث ،غیر متصرف، معرفه به اضافه ، معرب ،مفرد /مفعولٌ به منصوب/ ـهُ مضاف الیه و محلاً مجرورمَوَاضِعَ : اسم ، غیرمصدر، جامد ، مؤنث ،غیر متصرف و غیر منصرف ، معرفه به اضافه ،جمع مکسر مَوضِع / مفعولٌ فیه و منصوب
التُّهَمَةِ : اسم ، مصدر، جامد ، مؤنث ،غیر متصرف، معرفه به ال ، معرب ،/ مضاف الیه و مجرور
فَ : فاء جزاء ، رابط جواب شرط
لاَ : لا نهی ، عامل جزم
یَلُومَنَّ : فعل مضارع مجزوم و مؤکَّد به نون ثقیله ، ثلاثی مجرد اجوف واوی (لَوَمَ یلوَمُ) ، لازم ، معلوم ، مفرد مذکر غایب ، فاعل هو مستتر
مَنْ : اسم موصول به معنی (الَّذی) ، مبنی بر سکون در محل نصب مفعولٌ به (یَلُومَنَّ)
جمله : أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ: جمله صله من ، محلی از اعراب ندارد
أَسَاءَ بِهِ : فعل ماضی مبنی بر فتح ، معلوم ، متعدی، ثلاثی مزید باب افعال، فاعل هوَ مستتر
بِهِ : جارو مجرور متعلق به أَساءَ
الظَّنَّ : اسم ، مصدر، جامد ، مؤنث ،غیر متصرف، معرفه به ال ،مفرد ،معرب ، منصوب / مفعولٌ به منصوب
امیر المومنین علیه السلام:
کسی که خود را در معرض تهمت قرار دهد ، نباید کسانی که به او سوء ظن پیدا می کنند را سرزنش کنند.
منبع: سایت حوزه علمیه کوچک ما
فرم در حال بارگذاری ...