قال ابی عبدالله علیه ‏السلام:

اِنَّ مِن حَقیقَةِ الایمانِ اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّکَ عَلَى الباطِلِ وَ اِن نَفَعَکَ وَ اَن لا یَجوزَ مَنطِقُکَ عِلمَکَ؛

(بحارالانوار، ج 2، ص114)

اِنَّ: حرف مشبهة بالفعل – مبنی بر فتح- عامل

مِن: حرف جر- مبنی بر سکون- عامل

حَقیقَةِ: اسم- مصدر- جامد- مفرد- مونث- معرفه به اضافه- معرب/ مجرور به حرف جر- اسم إنّ محلا منصوب – جار و مجرور متعلق به یکون محذوف

الایمانِ: اسم- مشتق- مصدر باب افعال- مفرد- مذکر- معرفه به ال- معرب/ مضاف الیه و مجرور 

اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّکَ عَلَى الباطِلِ وَ اِن نَفَعَکَ: خبر إنّ – محلا مرفوع

وَ اَن لا یَجوزَ مَنطِقُکَ عِلمَکَ: معطوف به خبر إنّ – محلا مرفوع 

اَن: حرف ناصبه – عامل – مبنی بر سکون /

تُؤثِرَ: فعل – مضارع منصوب- مفرد مذکر مخاطب- ثلاثی مزید باب افعال- مهموز- متعدی/ فعل و فاعل ضمیر مستتر أنت

أن توثر: تأویل به مصدر می رود: إیثار الحق … : ترجیح دادن حق

الحَقَّ:اسم- جامد – اسم مصدر- مفرد- مذکر- معرفه به ال- معرب/ مفعول به و منصوب 

وَ: واو حالیه – غیرعامل- مبنی بر فتح

اِن: حرف شرط – عامل – مبنی بر سکون

ضَرَّ: فعل – ماضی – مفرد مذکر غایب- ثلاثی مجرد- مضاعف- متعدی/ فعل و فاعل ضمیر مستتر هو – فعل شرط محلا مجزوم

کَ: اسم- ضمیر متصل نصبی- مفرد مذکر مخاطب/ مفعول به و محلا منصوب

وَ اِن ضَرَّکَ: جمله حالیه (ذوالحال: الحق) – محلا منصوب

عَلَى: حرف جر- عامل- مبنی بر سکون

الباطِلِ: اسم- جامد – اسم مصدر- مفرد- مذکر- معرفه به ال- معرب/ مجرور به حرف جر – جار و مجرور متعلق به أن توثر 

وَ اِن: مانند قبلی

نَفَعَ: فعل – ماضی – مفرد مذکر غایب- ثلاثی مجرد- سالم- متعدی/ فعل و فاعل ضمیر مستتر هو – فعل شرط محلا مجزوم

وَ اِن نَفَعَکَ: جمله حالیه (ذوالحال: الباطل) – محلا منصوب

کَ: مانند قبلی

وَ: حرف عطف- غیرعامل

اَن: مانند قبلی

لا : حرف نفی

یَجوزَ: فعل – مضارع منصوب منفی- مفرد مذکر غایب- ثلاثی مجرد- معتل(اجوف واوی) – متعدی/ فعل

أن لا یجوز: تأویل به مصدر می رود: عدم جواز؟

مَنطِقُ: اسم- جامد – مصدر میمی- مفرد- مذکر- معرفه به اضافه- معرب/ فاعل

کَ: اسم ضمیر متصل جری- مفرد مذکر مخاطب/ مضاف الیه و محلا مجرور

عِلمَ: اسم- جامد- اسم مصدر- مفرد- مذکر- معرفه به اضافه- معرب/ مفعول به و منصوب

کَ: مانند قبلی

امام صادق علیه السلام:

همانا از حقیقت ایمان این است که حق را اگر چه به ضررت باشد، بر باطل، اگر چه به نفعت باشد ترجیح دهی و دیگر اینکه گفتار تو از علمت تجاوز نکند