باران تازه شروع به باریدن کرده بود و او همچنان به آسمان نگاه میکرد و با صدای بلند میگفت:

“الهی شکر، الهی شکر، هیشکه وَه اندازت نونه که شونه وه روز ایکنی، روزه وه شو..

ای سبد ساز!! سبد بساز

خدای جونی ایسو که ده گروتیشه نوادارش، دسته بنه زر گوشت بزن سی خوت..

از آسمان باران میبارید، از تمام ِ وجود ِ او خوشحالی..”

ترجمه

“الهی شکر هیچ کس قدر ِتو را نمیداند که شب را روز میکنی و روز را شب..

ای سبب ساز!! سبب بساز..

خدا جانم حالا که باریدن را شروع کرده ای، آن را قطع نکن، دستت را بگذار زیر گوشت و برای خودت ببار..”

باران شکر دارد

خدا خدا کردن شکر دارد

شکر هم شکر دارد

روایتی از امام زین العابدین (ع) منقول است که حضرت در بعضی از مناجات هایشان این جملات را خطاب به خداوند عرض کرده اند: (فکیف لی بتحصیل الشکر)، چطور میتوانم شکرت را کنم، (و شکری ایاک یفتقر الی شکر)؛ چون اگر شکر تو را کنم، خود همین شکر کردن، شکر دارد