روز غدیر، روز نور، روز سرور، روز سرشاری و اکمال، روز باروری و اتمام، روز رهبری و ولایت است و غدیر، خود برکه ی نور و عش، درياى شور و جوشش، آن هم در كوير كور و ريگزار مرگ. 

و غديرى، تشنه‌ى مشتاقى است، كه سال‌ها در كوير گرديده و ريگزارها را به صدا در آورده و مرگ را در كوله بار خود بسته تا به زندگى برسد و به زندگى برساند.
و غديرى، مهاجر تنهايى است كه بالاتر از رفاه مى‌خواهد و بيشتر از آزادى و عدالت.
در اين روز، و در اين غدير گسترده، اين مهاجر تشنه مى‌تواند سيراب شود و اين بالاتر و بيشترها را بدست بياورد؛ از دست پيامبر صلى الله عليه و آله و با جام ولاى على عليه السلام .

داستان غدير و تاريخ غدير، از عظمت غدير و ضرورت ولايت و ريشه‌اى بودن اين مسأله خبر مى‌دهد.
رسول در آن هنگام و در زير آن آفتاب سوزان، آن همه جمعيت را براى چه نگه مى‌دارد و چه پيامى براى آنها دارد؟
بايد اين پيام اساسى‌ترين پيام او باشد و بزرگترين ستون دين او، چون او براى هيچ يك از پايه‌هاى دين خود، اين گونه دعوت نكرد و اين گونه مردم را گرد نياورد.

کتاب غدیر
نوشته علی صفایی حائری